wtorek, 17 listopada 2015

Prawdziwym człowiekiem jest ten, kto nie utracił dziecięcego serca !

Pamiętacie jak kiedyś pisałam post o dzieciach ?
Ja pamiętam ! :]

Co prawda było to dawno, ale wspomniałam, że bardzo lubię dzieci, a one mnie.
Jeśli mam być szczera, to nie mam zielonego pojęcia, dlaczego tak mocno przyciągam te dzieci do siebie. Kurczę ! Nie potrafię tego wyjaśnić...
Taka sytuacja.. Siedzę sobie i nic nie robię, a obce dziecko od razu kiedy mnie widzi, zaczyna rechotać, rozwiązywać swój język i ... WŁAŚNIE !
Najważniejsze ! I zaczyna RYSOWAĆ !
Uwielbiam kiedy małe dzieci rysują. Dla nich nie liczy się czy słońce tak naprawdę jest żółte, i czy trawa ma kolor zielony. Rysują tak jak im się podoba. Jak im podpowiadają kredki :P

Wiecie za co cenię swój dar ?
Za pamiątki !
Moimi pamiątkami są rysunki, które dostaję prawie dzień w dzień od dzieci.
Ktoś powie.. A ile ty masz tych dzieci ?!
A to przyjdzie do mnie moja ulubiona, mała sąsiadka albo ja pojadę do kuzyna albo nawet dostanę obrazek od koleżanki mamy albo wiele innych. Z kolei sąsiadka, o której wspomniałam robi te rysunki systematycznie :D
Wczoraj dostałam Olafa z Krainy Lodu - tego słynnego, który powiedział, że czasem warto się dla kogoś roztopić.
Dostałam też obrazek od małego Antosia, Franka, Emilii, Dawida i innych ...

Pokażę wam kilka obrazków !


Zbiór obrazków od różnych dzieci

Tutaj od Zuzi, a ten śmieszny ludek jest mój i mojego kuzyna Frania :D



Systematyczne od sąsiadki



Dostałam także Sowę ! To chyba moje ulubione.. Nazwałam ją Zuzia..






 
 


Widzicie te tulipany ? Piękne c'nie? - Emilia

Tutaj widzicie Olafa, serce i moje portrety...


 
 
 
Teraz HIT ! Dostałam kilka dni temu serce od Antosia, na którym oryginalnie, po polskiemu, z dziecięcym sercem napisał: "Prose Ola".
 
 






Na koniec zdjęcie dla was z Mieszkiem, który na ten moment najbardziej lubi szaleć z ciocią !









 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Wyraź swoje zdanie, nikogo nie obrażając :)

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.

Rok mnie tu nie było

Wiele razy myślałam o tym, żeby tego bloga już usunąć. Ale wiecie co? To taki pamiętnik. Lubię czasem tutaj wrócić i poczytać swoje słowa....